Fernando Pessoa |
El de avui es un divendres en portuguès/ castellà, per a molts un dels millors poetes contemporanis Fernando Pessoa Fernando Pessoa es para muchos el mejor poeta contemporáneo en lengua portuguesa Guardador de Rebaños, XXIII Mi mirada azul como el cielo es tranquila como el agua al sol. Es así, azul y tranquila, porque no interroga ni se espanta... Si yo interrogara y me espantase no nacerían flores nuevas en los prados ni cambiaría nada en el sol para que se hiciera más bello... (Aunque si nacieran flores nuevas en el prado y si el sol se hiciera más bello, yo sentiría menos flores en el prado y hallaría más feo el sol... Porque todo es como es y así es, y yo acepto y no agradezco, para no parecer que pienso en eso...) [Trad. Miguel Ángel Flores] O meu olhar azul como o céu é calmo como a água ao sol. É assim, azul e calmo, porque não interroga nem se espanta... Se eu interrogasse e me espantasse não nasciam flores novas nos prados nem mudaria qualquer cousa no sol de modo a ele ficar mais belo... (Mesmo se nascessem flores novas no prado e se o sol mudasse para mais belo, eu sentiria menos flores no prado e achava mais feo o sol... Porque tudo é como é e assim é que é, e eu aceito, e nem agradeço. Para não parecer que penso nisso...) Fernando Pessoa |
Es mostren els missatges amb l'etiqueta de comentaris Fernando Pessoa. Mostrar tots els missatges
Es mostren els missatges amb l'etiqueta de comentaris Fernando Pessoa. Mostrar tots els missatges
divendres, 27 d’abril del 2018
Guardador de Rebaños
divendres, 15 d’octubre del 2010
Pessoa div poet 15 10 10
Avui és una poesia morosa d’un dels meés grans poetes contemporanis en llengua portuguesa
Fernando Pessoa uno de los grandes poetas Lusitanos contemporáneos
O Amor É Uma Companhia | ||
O amor é uma companhia. Já não sei andar só pelos caminhos, Porque já não posso andar só. Um pensamento visivel faz-me andar mais depressa E ve menos, e ao mesmo tempo gostar bem de ir vendo tudo. Mesmo a ausência dela é uma cousa que está comigo. E eu gosto tanto dela que não sei como a desejar. Se a nao vejo, imagino-a e sou forte como as árvores altas, Mas se a vejo tremo, não sei o que é feito do que sinto na ausência dela. Todo eu sou qualquer força que me abandona. Toda a realidade olha para mim como um girassol com a cara dela no méio. | El amor es una compañía. Ya no sé andar solo por los caminos, Porque ya no puedo andar solo. Un pensamiento visible me hace andar más deprisa Y ve menos, y al mismo tiempo disfruta de ir viendo todo. Incluso la ausencia de ella es una cosa que está conmigo. Y yo gusto tanto de ella que no sé cómo desearla. Si no la veo, la imagino y soy fuerte como los árboles altos, Pero si la veo temo, no sé lo que es hecho de lo que siento en la ausencia de ella. Todo yo soy cualquier fuerza que me abandona. Toda la realidad mira hacia mí como un girasol con la cara de ella en el medio. | |
F E R N A N D O P E S S O A
Subscriure's a:
Missatges (Atom)