divendres, 24 de març del 2017

Luis de Góngora

La poesia del gran Gongora   te quasi 450 anys però sembla una fotografia actual . Es el que veiem cada dia i no acabem d’entendre.
Gongora sin móvil , máquina de retratar ni TV , hizo esta fotografía que parece salida de los noticiarios de hoy mismo.
 
Da bienes Fortuna. (1581)


Luis de Góngora

Da bienes Fortuna
que no están escritos:
cuando pitos, flautas,
cuando flautas, pitos.

¡Cuán diversas sendas
se suelen seguir
en el repartir
honras y haciendas!
A unos da encomiendas,
a otros, sambenitos.
Cuando pitos, flautas,
cuando flautas, pitos.

A veces despoja
de choza y apero
al mayor cabrero;
y a quien se le antoja,
la cabra más coja
parió dos cabritos.
Cuando pitos, flautas,
cuando flautas, pitos.

Porque en una aldea
un pobre mancebo
hurtó solo un huevo,
al sol bambolea,
y otro se pasea
con cien mil delitos.
Cuando pitos, flautas,
cuando flautas, pitos.

Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada